Τελικά όταν καταλάβεις ότι το να δίνεις και να προσφέρεις στον άλλο έχει μεγαλύτερη σημασία,περνάς καλύτερα.
Φυσικά όλα αυτά με κάποιο μέτρο και με κάποια σταθμά.
Η νοοτροπία της προσφοράς προς τον άλλον είτε αυτός λέγετε φίλος, συγγενής ή είναι κάποιος άσχετος εννοείται ότι συνοδεύεται και από τον μετριασμό του εγωισμού. Δεν γίνεται να βοηθάς και προσφέρεις στο γενικό σύνολο όταν είσαι παραπάνω εγωιστής από το κανονικό. Ουσιαστικά εγώ προσωπικά άρχισα να περνάω ακόμα καλύτερα από το σημείο εκείνο που μείωσα τον εγωισμό μου. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλους του τομείς. Οικογενειακό, φιλικό, εργασιακό περιβάλλον.
Αναλογίστηκα τους λόγους για τους οποίους είχα μαλώσει π.χ. με τον αδερφό μου και όταν κατάλαβα την γελοιότητα του θέματος τα έβαλα κάτω και τα άλλαξα σταδιακά.
Και όλα αυτά τα λέω για εκείνους τους γνωστούς ή άγνωστους οι οποίοι θα πουν για άλλη μια φορά μέσα από την απραξία τους «Εντάξει μωρέ δεν κάνεις και τίποτα σπουδαίο, όλο μ******ς ανεβάζεις στο blog σου».
1 σχόλιο:
...ομολογώ πώς στην εποχή που κυριαρχεί το "εγώ" είναι εντυπωσιακό να διαβάζεις τέτοιο ποστ και μάλιστα από κάποιον της ηλικίας σου... και μάλιστα νομίζω ότι το εννοείς ;)
[το υπερ-εγώ μου συνετρίβη]
Δημοσίευση σχολίου