Ύστερα από σύντομες σπουδές στην ηλικία των 20 χρόνων έπρεπε να υπηρετήσω την Πατρίδα. Αυτό πιστεύω είναι το τρίτο μεγάλο σχολείο της ζωής μου. Η θητεία μου συνέπεσε με τον σεισμό της Αθήνας εκείνο τον Σεπτέμβρη και θυμάμαι μετά απο 20 μέρες φορούσα το χακί. Το ψυχολογικό βάρος στην αρχή ήταν μεγάλο. Όσο έμπειρος και να είσαι στην ζωή ο στρατός είναι "πακέτο". Την μία μέρα είσαι στο σπίτι σου και την επομένη, μετά απο 24 ώρες σε ένα θάλαμο με 20-25 άγνωστους απο όλα τα μέρη της Ελλάδας. Η ψυχολογία στο μηδέν, δεδομένου ότι μια μέρα μετά την είσοδο στο στρατόπεδο, είχα γενέθλια και τα κτίρια είχαν καταστραφεί από τον σεισμό και μέναμε σε σκηνές.
18 μήνες γεμάτοι με χαρές και λύπες.
Αθήνα, Λιτόχωρο & Ξάνθη.
Ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που κυκλοφορούν για την στρατιωτική θητεία είναι ότι στον στρατό δεν υπάρχει λογική. Λογική υπήρχε απλώς μερικοί προσπαθούσαν και την κρατούσαν κρυμμένη για ίδιο όφελος. Το να έχεις σε έναν θάλαμο 40 άτομα με 1 σόμπα η οποία λειτουργεί κάποιες ώρες την ημέρα, έχει κάποια λογική. Δεν αγοράζεις 2-3 σόμπες, ούτε καις πετρέλαιο και τα χρήματα τα βάζεις στην τσέπη με τον Α ή Β τρόπο. Αυτό είναι λογική.
Δεν ξεχνάς εύκολα 3 γεμάτους μήνες, μακριά από το σπίτι σου. Πλύνε ρούχα, εσώρουχα, κάλτσες στο χέρι, άπλωσε τα, περίμενε να στεγνώσουν κλπ.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα στον Στρατό ήταν το ψωμί. Πάντα ζεστό και σε αφθονία.
Πολλοί κατά την διάρκεια της θητείας βάζουν γνωστούς, κινούν ουρανούς και γη για να περάσουν καλά. Αυτό που δεν σκέφτονται είναι ότι όταν ένας περνάει καλά κάποιος άλλος τρώει τα σκατά. Μπορώ να πω ότι ανήκα στην δεύτερη ομάδα αλλά τουλάχιστον το απολάμβανα. Σε κάθε βολή παρόν. Σε κάθε πορεία παρόν. Σε κάθε άσκηση παρόν. 2 παρελάσεις παρόν.5 μέρες φυλακή παρόν.
Φυσικά τα σκατά τα έτρωγα παρέα με άλλους, με παιδιά που κρατήσαμε ακόμα επαφή.
Συνεχίζεται.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου