Είσαι ζογκλέρ?

Αυτό που μου αρέσει πραγματικά στα παιδιά είναι η ειλικρίνεια και η αθωότητα που τα διακατέχει.
Στις ολιγοήμερες μου διακοπές βρισκόμουνα σε κάμπινγκ με αρκετές οικογένειες. Ενα απόγευμα ζεκουραζόμουνα στα γρασίδια του κάμπινγκ όπου κάποια στιγμή άρχισα να παίζω με τρεις μπάλες που έχω και να κάνω τον ζογκλέρ με λίγα λόγια.
Εραστιτέχνης αλλά με πολύ αγάπη για αυτό που κάνω τα κόλπα βγαίναν ένα ένα.Οι μπάλλες φεύγανε ψηλά και το κέφι άρχιζε. Δεν πέρασαν 5 λεπτά και καμιά 10 πιτσιρίκια όλων των ηλικιών, αγόρια και κορίτσια με είχαν περικυκλώσει.
"Είσαι ζογκλέρ?","μπορείς να κάνεις αυτό ή το άλλο κόλπο?" οι ερωτήσεις πηγαίνανε βροχή.
Και τα χαμόγελα πληθαίνανε.
Για περίπου 1 ώρα με κάποια διαλλείματα είμουνα ο μικρός ήρωας μερικών παιδιών.
Καταπληκτικά συναισθήματα.Για άλλη μια φορά.